Co należy wiedzieć o pchłach?

Niemal wszyscy właściciele czworonogów spotkali się lub w najbliższej przyszłości spotkają się z problemem pcheł. By wiedzieć, jak i dlaczego powinno się z nimi walczyć, dobrze zapoznać się z ich cyklem rozwojowym, co pozwoli dobrze zrozumieć skalę tego zjawiska.

Na początku warto zaznaczyć, że konsekwencje pokąsania przez wspomniane insekty są w głównej mierze rezultatem charakterystycznych właściwości dotyczących ich procesu życiowego i określonych sposobów zachowania. Pchła kocia to jeden z najczęściej spotykanych pasożytów tego gatunku i mimo swojej nazwy nie przypisuje się jej wyłącznie kotom. Szacuje się bowiem, że niemal 70% wszystkich tych owadów znajdowanych w Europie na ludziach oraz zwierzętach to właśnie pchły kocie.

Jak wygląda wróg

Pchły są niewielkimi pozbawionymi skrzydeł owadami o brązowej lub czarnej barwie, z kłująco-ssącym aparatem gębowym. Pasożyty te odznaczają się pospolitością – można je spotkać właściwie wszędzie przez cały rok. Sam rozwój pcheł przebiega z zachowaniem zupełnego przeobrażenia. Po akcie kopulacji samice pcheł składają jaja na sierści swojego żywiciela, skąd opadają one na podłoże będące z reguły legowiskiem czworonoga. Insekty te mogą także składać jaja bezpośrednio w samym środowisku, w którym żyją, na przykład wewnątrz szpar podłogowych lub w wilgotnej glebie. Bardzo rzadko natomiast zdarza się, że całkowity rozwój pchły przebiega na żywicielu i ma to miejsce zazwyczaj wtedy, gdy zwierzę jest mocno zaniedbane lub poważnie chore.

Co istotne, warto zdawać sobie sprawę z faktu, że jedna samica tego gatunku jest zdolna do zniesienia nawet do 500 jaj! Po upływie około 10 dni wykluwają się z nich larwy, które, kryjąc się w zacienionych miejscach, po maksymalnie 200 dniach osiągają stadium poczwarki. Jeśli dochodzi do zaistnienia sprzyjających warunków, pełen cykl rozwoju owada trwa zaledwie 20 dni, częściej jednak, ze względu na różne okoliczności, dochodzi do jego wydłużenia. Dorosła pchła może przeżyć do 8 miesięcy, choć zdarzają się takie, które dożywają 2 lat. Pasożyt ten żeruje na grzbiecie żywiciela wyłącznie okresowo, głównie po to, by napić się krwi, co może mu zająć od kilku minut to kilku godzin.

Dlaczego pchły są groźne?

Sposób, w jaki pchły żyją i zachowują się, z pewnością sprzyja przekazywaniu przez nie czynników o podłożu chorobotwórczym. Zazwyczaj w grupie czynników zakaźnych, które są przenoszone przez te owady, znajdują się takie jak wirusy, bakterie, pierwotniaki czy robaki płaskie. Nie wolno zapominać także o niebezpiecznym wirusie białaczki kociej mogącej być przenoszonej przez pchły. Schorzenie to odpowiada za liczne zgony wśród kotów domowych, nie jest jednak jedyną zagrażającą im chorobą. Pchły są bowiem w stanie zakazić zdrowe zwierzę babeszjozą, której bakterie pojawiły się we krwi poprzedniego chorego żywiciela. W końcu, poprzez pośrednictwo pcheł, rozprzestrzeniają się także dwa typy tasiemców mogące zagrażać również człowiekowi.